جمله
همیشه دلیل شادی کسی باش نه قسمتی از شادی و همیشه قسمتی از غم کسی باش نه دلیل غم او.....
کیارش
تنها راه عشق ورزیدن به هر چیز و هر کس درک از دست دادن آنستنامه هایی که هرگز پست نشد
برای تو....با سلامی به گرمی روزهای عشقمان
امشب باز دوباره تنهائی به سراغم آمده و دلم را برای دیدنت می لرزاند
گستردگی سایه های دوباره با تو بودن بر بالای سرم طنین انداز شده
و برای بودنت حتی به سرعت یک نگاه حسرت بار وجودم را پر پر می کند
گر چه می دانم دوباره باز دیدن تو امکان نیست
اما امید به خاطرات گذشته مرا همچنان پای بر جا قرار داده
و همیشه قلم را استوار بر دفتری پر ز احساسات می غلتاند
درست است هر چه بودیم و شدیم فرو ریخت
درست است که به استواری دو کوه بودیم
اما سکوت گلهای زرد فراق
ناله های ما را به آسمان برد
تا قلب هایمان مهمان عزیمت جاودانه شوند
درست است که علاقه و محبت به جای تشدید در زندانی از فراموشی ها سپرده شدند
و روند سبز صداقت را بر هم زدند
اما تو را دوست خواهم داشت و به سراغت روزی می آیم...
سعید.ر از کانادا
نیروی حال
آزادی هنگامی آغاز میشودکه درک کنیدشما فکر کننده نیستید.
همین که تماشا گر فکر کننده شوید
سطح بالاتری از آگاهی فعال می گردد.
آنگاه به تدریج متوجه میشویدکه در ورای فکر
گستره عظیمی از شعور وجود دارد
که فکر فقط بخش کوچکی از آن است.
متوجه میشوید که تمامی چیزهای به راستی مهم
مانند زیبایی عشق خلاقیت شادی و آرامش درونی
از ورای ذهن بر می خیزد.
به این ترتیب آهسته آهسته بیدار می شوید.
((اکهارت تله))
نامه هایی که هرگز پست نشد
*آخر چرا*شب سنگین و استوار بر دوشش نشسته
غم تنهایی کنارش بغض کرده حتی واژه شکست تاوان معنایش را از او ستانده
به که بگوید خسته شده از این سکوت بی پایان و شبهه آور
به که بگوید می خواهد زندگی کند
چگونه شکوه کند که دنیا او را قربانی خواسته هایش کرده
او خیلی جوان است اما لرزش دستانش چروک پیشانیش مانند پیرزنی بیش
نیست او میگرید به گذشته های دور خود
هنوزهم دوست دارد و عشق می ورزد.
او نقطه آمال یک عشق نافرجام بوده که با بی رحمی تمام احساسش را هدف
گرفتند چه فریاد بی صدایی دارد چه نگاه
عمیقی به قطر کینه و نفرت در
وجودش پیداست اما می بینم او را که با چه سکوتی می خواند
با فصل زرد نگاهش که پر از باران است چشم به راهی دارد که تو شاید باز آیی
نمی داند چرا رفتی فقط می خواهد دوباره باز گردی و بگویی چرا؟
چرا دوست من چرا برایش از دوست داشتن خواندی اما هنگام رفتن تن تشنه او را در سرابی از عشق رها کردی؟
حرفهای نگفته
سارا.ب از تهران
اعتماد به نفس
اعتماد به نفس معنوی احساس آرام و ملایم آرامش است.قلب تان را پر می کند و روحتان را رشد می دهد.به شما امکان می دهد راه بروید و بدانید که در جاده درست گام برداشته اید.اعتماد به اینست که هر کجا هستید جایی است که لازم بوده در آن باشید.
درباره عشق
سخن از عشق گفتن آزمودن چیزی است که قابل آزمودن نیست و د ا نستن چیزی است که قابل دانستن نیست
عشق عظیمتر و عمیقتر از آن است که واقعا فهمیده شود یا سنجیده شود و یا در قالب کلمات بگنجد.اما اینکه از عشق سخن می گویم به این دلیل است که معتقدم این کار دارای ارزش است و از این موضوع گذشته می دانم که در این زمینه به قدر کافی کار نشده است.
اگر حقیقتا عاشق باشیم روحمان وسعت می گیرد و در اثر آن رشد می کنیم عشق واقعی تازه کردن دائمی خویشتن است.
عظمت یافتن است نه حقیر و نا بود شدن پر کردن وجود است نه خالی کردن آن
من خود اکنون عشق را این چنین تعریف می کنم اراده گسترش خویشتن به منظور کمک به رشد روحی خود یا دیگری